- پست شده در - چهارشنبه, ۱۳ تیر ۱۴۰۳، ۱۲:۰۶ ب.ظ
- ۵۹ : views
- ۲ : Comments
- : Categories
کار پاره وقت
هدف_شی؟انسان؟این چند کلمه به نظر خوب میرسند.این جهان دنیایی است که در آن اشیاء بهتر از انسان ها هستند و انسانها کمتر از اشیاء .
انسانهای ارزشمند را تا حد مرگ نگه میدارند ، گویی تنها طناب باقی مانده برای رسیدن به سعادت و خوشبختی شان است ...اما در لحظه خواهی دید پرتاب کردن انسانهای ارزشمندی که به سختی نگهداشته بودند خیلی راحت تر از دور انداختن اشیاء مفیدشان است.
عدم چیزی بودن برای دیگران ......
به شخصه ترجیح میدادم محو شوم تا اینکه باشم و برای کسی نباشم...
اینگونه است که همه چیز معنای خودش را از دست میدهد و تاریکی
به آغوشم هجوم می آورد .
حالا باز هم میخواهی سعی کنم لبخند بزنم؟
یا بین ارزشمند بودن و بی ارزش بودن انتخاب کنم؟
ابرهای سیاه زیادی در سرم وجود دارد ، حتی نفس کشیدن هم خفه کننده است .....
تجربه کردن هجوم رنگها خوب است ... اما با توهم رنگی پس از آن چه باید کرد؟
مدفون شدن در تخت ، محکم در آغوش گرفتن بالشت و چنگ زدن به خاطرات بازمانده از آن شب تنها راهی است که اکنون میدانم.
_ملاقات با یک غریبه